Know-how oraz usługi księgowe a limit KUP

W interpretacjach Dyrektor KIS zaprezentował stanowisko, jak należy rozumieć art 15e ust. 1 ustawy o CIT obowiązujący od 1 stycznia 2018 r., zgodnie z którym limitowane jest zaliczanie usług niematerialnych do koszów podatkowych, w szczególności:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

– poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o CIT.

Wydatki te można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tylko do kwoty 3 mln zł rocznie, a nadwyżka jest limitowana do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA.

Znowelizowane przepisy budzą poważne wątpliwości, dlatego Dyrektor był już pytany między innymi o doradztwo w zakresie IT, usługi wsparcia informatycznego oraz bonusy dla powiązanych spółek.

W interpretacji z 20 lutego 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.2.2018.1.AW Dyrektor KIS przedstawiając stanowisko w zakresie możliwości zaliczania do kosztów usług księgowych, takich jak prowadzenie ksiąg rachunkowych, ewidencji i rejestrów, sporządzanie sprawozdań finansowych, deklaracji podatkowych i listy płac, obsługę należności i zobowiązań wskazał, że usług księgowych nie należy zaliczać do „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze", wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Nie są więc one limitowane, spółka może w całości zaliczać je do kosztów podatkowych, nawet gdy usługi te będzie świadczył podmiot powiązany.

W interpretacji z 19 lutego 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.192.2017.1.BK), Dyrektor KIS uznał, że również opłaty za know-how nie są objęte nowym limitem. W stanie faktycznym będącym przedmiotem rozpoznania wnioskodawca był spółką z branży meblarskiej i wyposażenia wnętrz, która zamierzała nabyć prawo do korzystania z wiedzy dotyczącej m.in. zastosowania surowców, procesu produkcji, technologii, optymalizacji procesów produkcyjnych. Za cały ten know-how spół- ka miała uiszczać opłaty podmiotowi powiązanemu od podmiotu powiązanego. W interpretacji Dyrektor uznał, że są to koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów i w związku z tym ma zastosowanie art. 15e ust. 11 ustawy o CIT, wobec czego opłaty za know-how nie są limitowane na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Dyrektor KIS w interpretacji z 11 stycznia 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.448.2017.1.AW podkreślił natomiast, że limitem są natomiast objęte odpisy amortyzacyjne od licencji na korzystanie ze wzorów przemysłowych, bowiem skoro art. 15e ustawy o CIT wymienia wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z licencji, poniesione na rzecz podmiotów powiązanych, to limitowane są również odpisy amortyzacyjne od wymienionych w tym przepisie składników majątkowych.

W interpretacji z dnia 01 marca 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.9.2018.1.SG Dyrektor KIS wskazał, że limit należy też stosować do wydatków na usługi inwestycyjne, takie jak m.in.: wyszukiwanie oraz pozyskiwanie terenów pod budowę, wsparcie w uzyskiwaniu finansowania bankowego, usługi związane z marketingiem i sprzedażą powierzchni w wybudowanych budynkach, usługi związane z zarządzaniem tymi nieruchomościami czy też obsługa posprzedażowa.