Moment powstania obowiązku podatkowego przy dostawie – wyrok WSA w Poznaniu

Art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT wskazuje jako moment powstania obowiązku podatkowego chwilę dokonania dostawy. Dalej, w ust 3. art. 19a Ustawa uznaje Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Natomiast usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, Ustawa uznaje za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Wyżej wymieniony przepis ma również zastosowanie do dostaw towarów o czym stanowi art. 19a ust. 4. Powstaje zatem pytanie jaki termin zastosować dla usług dostawy towarów, które cechują się pewną powtarzalnością, dla których zdefiniowano okresy rozliczeniowe.

WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 26 lipca 2017 r. (ISA/Po 930/16) wskazał na kluczową rolę kontrahentów, którzy umawiają się, że obowiązek podatkowy powstanie z upływem określonego terminu nie zaś w momencie wykonania usługi lub dostawy towarów. W art. 19a ust. 3 Ustawodawca wskazał moment powstania obowiązku podatkowego dla usług, dla których określono następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. Art 223 Dyrektywy 2006/112 przewiduje zaś możliwość zbiorczego fakturowania, co stanowi znaczne uproszczenie dla przedsiębiorców dokonujących licznych dostaw towarów na rzecz stałych kontrahentów. Zastosowanie art. 19a ust. 3 i 4 tylko do usług dostaw ciągłych (świadczonych przez okres dłuższy niż rok) ograniczyłoby możliwość zbiorczego fakturowania. Zgodnie ze stanowiskiem WSA w Poznaniu art. 19a ust. 3 ma zastosowanie nie tylko do usług ciągłych ale także usług okresowych, jeżeli strony określiły terminy rozliczeń.