Możliwość naliczenia diety przez przedsiębiorcę i wrzucenia jej w koszty

Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który zajmuje się doradztwem i zarządzaniem. Ma bezterminową umowę ze spółką z o.o., dla której świadczy usługi. Siedziba spółki jest w innym mieście. Przedsiębiorca musi dojeżdżać do siedziby spółki i pozostawać tam przez wiele dni. Za czas wyjazdów przedsiębiorca zamierza naliczać sobie diety i rozliczać je w podatkowych kosztach.

Organ podatkowy powołał się na art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT. Przepis ten mówi o wyłączeniu z podatkowych kosztów diet z tytułu podróży służbowej przedsiębiorcy w części przekraczającej kwoty przysługujące pracownikom. Diety mogą być rozliczone w całości w kosztach, jeśli tych kwot nie przekraczają. Ta zasada dotyczy wszystkich przedsiębiorców, bez względu na rodzaj czy miejsce wykonywanych czynności. Organ podatkowy zaznaczył, że decydującym kryterium rozliczenia podróży przedsiębiorcy w podatkowych kosztach jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Musi więc wykonywać w trakcie wyjazdu zadania związane z firmą.

Organ podatkowy potwierdził, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Przedsiębiorca nie odliczy jednak faktycznych wydatków na wyżywienie.