Odmowa umorzenia zaległości wymaga wcześniejszych ustaleń

W przedmiotowej sprawie podatnik zwrócił się do wójta gminy o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości i podatku rolnym. Wskazał, że znajduje się w trudnej sytuacji zdrowotnej i ekonomicznej. Podkreślił, że utrzymuje się z renty, a jest on osobą schorowaną. Podatnik zwrócił uwagę, że jego żona zajmuje się wychowywaniem czworga dzieci.
 

Wójt odmówił umorzenia zaległości podatkowej. Organ zwrócił uwagę, że w uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
 

Zdaniem organu, w sprawie nie wystąpiła przesłanka ważnego interesu podatnika, bowiem korzystał on z licznych świadczeń społecznych. W ocenie Wójta nie ma podstaw do uznania, że zaległości podatkowe wnioskodawcy powinny być umorzone.
 

Choć sytuacja życiowa podatnika nie jest dobra, to należy pamiętać o tym, że obowiązki podatkowe powstają niezależnie od sytuacji stron. Podatnik zakwestionował decyzję w odwołaniu. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało decyzję organu I instancji w mocy.
 

WSA w Poznaniu uchylił obie wydane decyzje, wskazują, że jak wynika z art. 84 Konstytucji RP, każdy jest zobowiązany do ponoszenia ciężarów publicznych, w tym podatków określonych ustawą. WSA podkreślił również, że podatki są powszechne, a zatem spoczywają na wszystkich, aby pokryć ich wspólne potrzeby.
 

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 28 października 2015 r. w sprawie K 21/14 uznał, że wyjątki od powszechności obciążeń podatkowych mogą być wprowadzane, jeśli są usprawiedliwione celami społeczno-gospodarczymi, uzasadnionymi wartościami chronionymi Konstytucją.
 

WSA uznał jednak, że zarówno wójt gminy, jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze, uznając wniosek o umorzenie zaległości podatkowych za niezasadny dokonały to na podstawie ustaleń, które były zbyt ogólnikowe i dowolne. Zaniechały bowiem zbadania wysokości wydatków ponoszonych w rodzinie podatnika.