Podatnik nie musi być ostrożny na zapas

WSA w Gliwicach podkreślił, że podatnicy mają prawo oczekiwać lojalności od państwa, zwłaszcza gdy jego urzędnicy przez lata akceptowali ich rozliczenia.

Sprawa dotyczyła rozliczeń VAT spółki zajmującej się utrzymaniem dróg.

Organ podatkowy zakwestionował jej rozliczenia za okres od stycznia do sierpnia 2017 r. Spółka, realizując kontrakt, do części wynikających z niego czynności stosowała stawkę 8%, a do części 23%, natomiast organ podatkowy uznał, że cała usługa była świadczeniem kompleksowym, które powinno być opodatkowane stawką VAT 23%.

Spółka nie zgodziła się z taką oceną. Powołała się m.in. na zasadę zaufania do organów podatkowych. Pomimo, że sama nie wystąpiła o interpretację, to znany jej był powszechnie prezentowany jednolity wówczas pogląd ministra finansów na rozliczenie usługi w systemie „utrzymaj standard” jako opodatkowanej odrębnymi stawkami. Taką bowiem wykładnię stosowali wszyscy, wymagał też jej partner w warunkach przetargowych.

Organ podatkowy zdania nie zmienił. W jego ocenie uzasadnione oczekiwania mogą powstać tylko u rozsądnego, przezornego oraz dobrze poinformowanego podmiotu, który nie był w stanie przewidzieć zmiany postępowania przyjętego przez organ.

WSA w Gliwicach stanowiska organu podatkowego nie podzielił, co prawda zgodził się, że współcześnie usługa kompleksowego utrzymania autostrady może być klasyfikowana jako świadczenie złożone opodatkowane stawką VAT 23% VAT.

Podkreślił jednak, że koncepcja świadczenia kompleksowego, choć ma swoje fundamenty w dyrektywie 112 i w ustawie o VAT, wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Podatnikowi trudno rozeznać jego istotę. I choć można od niego oczekiwać znajomości ustawy, to wymaganie znajomości orzeczeń TSUE jest zdaniem WSA zbyt daleko idące. Ponadto organ podatkowy i Ministerstwo Finansów, czyli organy, przez które przemawia autorytet państwa, przez długi czas nie postrzegały spornej usługi jako świadczenia kompleksowego, a ewolucja ich poglądów pod wpływem orzecznictwa unijnego musi być brana pod uwagę w spornej sprawie.

Odnosząc się do przezorności i ostrożności, których od podatnika wymagał fiskus, WSA zauważył, że można ich oczekiwać, ale gdy okoliczności powinny do tego skłaniać. Nawet w codziennym życiu nikt nie jest ostrożny na zapas.