Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika nie może wisieć w próżni – wyrok NSA

Sprawy dotyczyły dwóch interpretacji przepisów o VAT w zakresie faktur korygujących. Spółka wskazała, że te zmniejszające obrót są wystawiane m.in., gdy w pierwotnej fakturze wpisano błędną stawkę VAT (23 % zamiast odwrotnego obciążenia). W związku z tym spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, za jaki okres w deklaracji VAT powinna wykazać faktury korygujące zmniejszające oraz zwiększające dotyczące dostaw, do których zastosowanie ma procedura odwrotnego obciążenia. Spółka stała na stanowisku, że przy zmniejszających korektę należy ujmować na bieżąco, a przy zwiększających na bieżąco bądź wstecz, w zależności od przyczyny korekty.

Organ podatkowy nie potwierdził stanowiska spółki. Organ stwierdził, że sposób rozliczenia przez wystawcę faktur korygujących uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność korekty.

Spółka zaskarżyła interpretacje, zarzucając fiskusowi nie zastosowanie w jej sprawie in dubio pro tributario. Argument ten przekonał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. Sąd zauważył, że choć organ podatkowy z automatu powołał wiele przepisów o VAT, to nie wskazał, z czego wywodzi swoją ich interpretację. Tymczasem spółka wskazuje na inne, korzystniejsze dla niej rozwiązanie. W takim przypadku zdaniem WSA fiskus powinien rozważyć, czy wątpliwości skarżącej nie powinny zostać rozstrzygnięte zgodnie z klauzulą.

NSA uchylił te wyroki z powodu klauzuli. Jak tłumaczył sędzia NSA, nie da się jej zastosować bez prawa materialnego. Najpierw trzeba wskazać konkretny przepis, który budzi wątpliwości, żeby ewentualnie zastosować klauzule. W ocenie NSA w spornej sprawie klauzula zawisła zaś w próżni.