Sankcyjna stawka podatku od czynności cywilnoprawnych związanych ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Spór powstał na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych i dotyczył możliwości stosowania sankcyjnej stawki tego podatku przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W przedmiotowej sprawie organy podatkowe zastosowały wykładnię art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z którą nie zgodził się podatnik.

Zgodnie z tym przepisem podatek pobiera się według najwyższej stawki, jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych. Przepis jednak nie precyzuje kwestii, gdzie ma nastąpić to wyodrębnienie.

WSA nie zgodził się z wykładnią przedstawioną przez organ podatkowy, uchylając decyzję organu podatkowego. Podkreślił, że wykładnia językowa art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie wynika obowiązek określenia wartości rzeczy bądź praw stanowiących element zorganizowanej części przedsiębiorstwa w samej umowie. Wystarczające jest wyodrębnienie wartości przez podatnika, np. w bilansie lub wycenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zdaniem sądu organ zastosował wykładnię rozszerzającą, co nie powinno mieć miejsca w odniesieniu do przepisów o charakterze sankcyjnym, na płaszczyźnie których wymagana jest wykładnia ścisła i zawężająca. WSA stwierdził zatem, że brak wyodrębnienia przez podatnika wartości rzeczy lub praw majątkowych w treści umowy nie stanowi podstawy do zastosowania sankcyjnej stawki PCC, o której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o PCC.

Wskazany wyrok WSA we Wrocławiu jest precedensowy, bowiem pokazuje odmienne stanowisko, niż stosowane dotychczas w ramach przedmiotowego zagadnienia.