Ujmowanie korekt cen transferowych

Organy podatkowe do tej pory wykształciły niekorzystne dla podatników stanowisko, zgodnie z którym korekta in plus stanowiła dodatkowy przychód, natomiast korekta in minus nie mogła być traktowana jako koszt podatkowy.
 

Od 2019 r. korekta cen transferowych jest uregulowana w przepisach.
 

Przesłanki umożliwiające dokonanie korekty cen transferowych reguluje odpowiednio ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy umożliwiają podatnikom dokonanie korekty poprzez zmianę wysokości przychodów lub kosztów ich uzyskania. Ponadto należy spełnić następujące warunki:

1. Możliwość zastosowania mechanizmu korekty cen transferowych dotyczy sytuacji, w których ceny ustalono pierwotnie według zasady rynkowej, ale zaistnienie nowych okoliczności lub określenie rzeczywiście poniesionych kosztów spowodowało konieczność ich skorygowania.

2. Korygując ceny transferowe należy posiadać oświadczenie podmiotu powiązanego, że dokonał on „lustrzanej” korekty tj. w takiej samej wysokości.

3. Możliwość przeprowadzenia korekty ogranicza się do transakcji z podmiotem powiązanym mającym miejsce zamieszkania/siedzibę/zarząd w RP lub w kraju, z którym RP zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

4. Korektę cen transferowych należy ująć w roku, którego dotyczy, a jej dokonanie potwierdzić w rocznym zeznaniu podatkowym.

Powyższe warunki należy spełniać łącznie, z wyjątkiem korekt zwiększających przychody lub zmniejszających koszty, przy których wystarczy spełnić warunek
z pkt 1.

Nowe zasady rozliczeń korekt cen transferowych mają zastosowanie do transakcji zawieranych od 2019 r. W praktyce mogło się zatem zdarzyć tak, że w 2019 r. trzeba było uwzględnić dwie korekty – korektę dotyczącą transakcji w 2019 r. (ujmowaną do roku którego dotyczy, czyli do 2019 r.) oraz korektę dotyczącą 2018 r. (ujmowaną na bieżąco, więc też do 2019 r.).