Umowy zawarte z najemcami nie przesądzają o istnieniu ZCP

Sprawa dotyczyła sprzedaży galerii handlowej. Kupującym i sprzedającym były powiązane ze sobą spółki, które miały tych samych członków zarządu. W trakcie kontroli urząd skarbowy doszedł do wniosku, że sprzedaż dotyczyła zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). To oznaczało, że transakcja nie była opodatkowana, ale zarazem nie dawała firmie kupującej prawa do odliczenia podatku z otrzymanej faktury. Wykładnia dyrektora izby skarbowej potwierdzała, że będzie to sprzedaż nieruchomości. Urząd uznał jednak, że interpretacja ta nie chroni spółki i zażądał oddania odliczonego VAT wraz z odsetkami. Jednak spółka nadal uważała, że kupiła nieruchomość, a nie ZCP, i że w związku z tym przysługuje jej prawo do odliczenia VAT.

Spółka przegrała jednak przed WSA w Szczecinie. Sąd uznał, że wolą stron było nie tylko zbycie nieruchomości, lecz także przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów najmu z podmiotami handlującymi w tej galerii. WSA wskazał, że to kluczowe dla prowadzenia działalności gospodarczej i funkcjonowania galerii.

W skardze kasacyjnej spółka przytoczyła kolejny argument, a mianowicie objaśnienia podatkowe, które minister finansów wydał 11 grudnia 2018 r. Wyjaśniono w nich, kiedy należy uznać daną transakcję za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP. Argument ten przekonał NSA równie mocno, jak treść samego art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, który zawiera definicję ZCP. Sąd stwierdził, że w tej sprawie nie doszło do wyodrębnienia organizacyjnego, funkcjonalnego ani finansowego. NSA stwierdził, że składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży nie mogły na ten moment samodzielnie funkcjonować jako ZCP. Umożliwiły to dopiero działania spółki przeprowadzone w związku z samą transakcją. Sąd kasacyjny uznał, że powiązania kapitałowe i osobowe między spółkami nie miały w tym wypadku żadnego znaczenia.