Zwrot kosztów dojazdu dla członka rady nadzorczej a zwolnienie z PIT

Sprawa dotyczyła jednego z członków rady nadzorczej, który dojeżdża na jej posiedzenia własnym autem z miejscowości, w której mieszka do innej, w której znajduje się spółka. Menedżer wystąpił do spółki o zwrot kosztów dojazdów. Spółka wyliczyła koszty dojazdu i uważała, że zwrot kosztów do tej wysokości jest zwolniony z PIT, a więc nie musi ona jako płatnik, pobierać zaliczki na podatek. Powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, przekonywała, że zwolnienie to ma zastosowanie również do członków rad nadzorczych, a więc wypłacone kwoty za dojazdy na posiedzenia rady nie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów członka rady nadzorczej i będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT nie ma w tym wypadku w ogóle zastosowania. Zaprzeczył jakoby członek rady nadzorczej dojeżdżając do siedziby firmy odbywał podróż służbową czy jakąkolwiek podróż.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, nie zgodził się z tym stanowiskiem. W uzasadnieniu stwierdził, iż skoro ustawodawca posłużył się różnymi pojęciami, to również ich znaczenie jest różne. Gdyby chodziło o to samo, to zbędny byłby ust. 13, który wskazuje przesłanki zwolnienia z podatku podróży osób niebędących pracownikami. Skoro więc członek rady nadzorczej spełnił te warunki, to zwrot kosztów jest zwolniony z podatku, a spółka nie musi pobierać zaliczek.

8 kwietnia WSA w Warszawie orzekł, że spółka nie może odliczyć od przychodu wydatków za podróż zwracanych członkom rady nadzorczej. Sąd zgodził się z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej, że art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko wynagrodzenia, natomiast zwrot kosztów podróży jest całkiem odrębnym świadczeniem.

Oba wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego są nieprawomocne.